نقد و بررسی «درخت خاموش» در چارسو | فیلمساز نباید در دام جشنوارهها بیفتد
اولین جلسه نقد و بررسی گروه سینمایی هنر و تجربه با نشست فیلم سینمایی «درخت خاموش» با حضور عوامل در پردیس سینمایی چارسو برگزار شد.
به گزارش هنرآنلاین به نقل از روابط عمومی پروژه، در این نشست علی نوریاسکویی تهیهکننده، فایسال سویسال کارگردان، کوبرا کیپ و سردار اورچین بازیگران و محمدرضا مقدسیان منتقد حضور داشتند.
در ابتدای این نشست مقدسیان گفت: اگر در سالهای اخیر سینمای ترکیه را بررسی کنیم به دلیل نگاه صنعتی که با هنری تلفیق شده است، رشد زیادی اتفاق افتاده است و قرابتهای فرهنگی، مذهبی، تاریخی و سرزمینی میان ایران و ترکیه کمک میکند فهم دقیقتری از هم داشته باشیم و به همین دلیل بخشی از مردم ایران سینمای ترکیه را بیشتر میپسندند.
او افزود: فارغ از بحث ارزشگذاری، سینما زبانی بینالمللی است. کارگردانی مانند کیارستمی در ایران و نوری بیلگه جیلان در ترکیه تبدیل به کارگردانان بزرگی میشوند که تمام دنیا آثار این دو را میشناسند. حال اگر با این زبان بینالمللی تولید مشترک داشته باشیم، اهمیت آن دو چندان میشود. پیش از این تجربه تولید مشترک با کشورهای دیگر را داشتهایم ولی نتیجه منجر به تولید مشترک قابل دفاعی نمیشد. اما تعامل با کشور ترکیه مزیتهای زیادی دارد چون اشتراکات زیادی داریم.
مقدسیان با اشاره به موضوع فیلم درخت خاموش ادامه داد: حال و هوای فیلم تداعیکننده سینمای کیارستمی، و جنس نگاه آنتونیونی در سینمای ایتالیا است و شکل دیگری از آن را در سینمای اینگمار برگمان میبینیم. اینکه شخصیت اصلی فیلم بر اساس رفتارهای مبتنی بر تجربیات تلاش میکند درونگرا باشد، در سینمای هالیوود، طور دیگری رقم میخورد. در سینمای هالیوود شخصیت باید براساس فکتهای بیرونی ساخته شود و رفتارهایش باید صریح و بیپرده باشد. وقتی سراغ سینمای اروپا میرویم، به دلیل نگاه شرقیتر فیلمساز و بافت فرهنگی، شخصیت درونگرایانهتر است. چیزی که به عنوان عرفان در شرق میشناسیم بسیار متافیزیکتر و فراتر از عقل رقم میخورد. اگر میخواهیم فیلم شرقی بسازیم باید شرقیها و مخاطب را بشناسیم.
مقدسیان با اشاره به روابط شخصیت اصلی فیلم از دیدگاه روانشناسانه، عنوان کرد: این فیلم را برمبنای روانکاوی فرویدی میتوان دید. ماجرای روابط حیاتی، شخصیت اصلی فیلم با پدر و مادرش در کودکی و تحقیر از ناحیه همسر موتور محرک بیرونی است و همچنین حضور دختری که یادآور عشق قدیمی اوست. همه اینها باعث میشود این شخصیت از مرحله کودک به بزرگسال به مرحله کودک کمی بزرگسال تبدیل شود. دیالوگی در فیلم بود که میگفت اگر آدمها بمیرند تنها به خاطر کارهایی که کردند بازخواست نمیشوند بلکه برای کارهایی که نکردند نیز بازخواست میشوند، در جایی دیگر شخصیت اصلی فیلم میگوید همه عمر تلاش کردم کارهایی که بقیه خواستند را انجام دهند. در نهایت این فرد وقتی به بیعملی و بیتصمیمی میرسد، شخصیتی مثل حیاتی میشود.
این منتقد با اشاره به این عبارت که گفته میشود هنر زاییده رنج است، ادامه داد: بسیاری از فلاسفه و متخصصین حوزه روان معتقدند از اساس چیزی مانند هنر، زاییده رنج است؛ هنرمند برای فرار از واقعیت به هنر رو میآورد. معتقدم تا رنجی نباشد زایشی اتفاق نمیافتد. حال اگر شخصیت اصلی فیلم بعد از دو سه سال نمیتواند چیزی بنویسد برای این است که به زخم نرسیده تا شکوفایی صورت بگیرد. فیلم در ستایش ادبیات است و ادبیات است که حیاتی را نجات میدهد نه شلیک به زنش. تغییر ناگهانی حیاتی ادبیات و عشق بود. عشق قدیمی در او زنده میشود، عشقی که هیچ اقدامی درباره او نکرد و آن را از دست داده است.
او ادامه داد: انتخاب بازیگر در این فیلم بسیار بهجا بود و مخاطب شخصیتها را باور میکرد و این توانایی کارگردان است. اگر اینها نبود فیلم مانند فیلمهایی میشد که تلاش میکنند هنری باشند ولی مخاطب آن را پس میزد.
علی نوریاسکویی تهیهکننده این فیلم نیز با اشاره به اینکه «درخت خاموش» فیلم خاص و دشواری بود، گفت: کار سختی بود که فیلمی بسازیم که با آمدن عوامل ایرانی در برخی از جاها رنگ و بوی ایرانی بگیرد. کارگردان فیلم، فایسال سویسال را تنها در پاسپورت ترکیهای میدانم، چرا که او در ایران کلاس فیلمسازی رفته و با حوزههای مختلف ادبیات و فرهنگ ایران آشناست.
او افزود: شخصیت اصلی فیلم، «حیاتی» کاراکتری دارد که فقط در سن ما میتوان او را پیدا کرد. فایسال اصرار داشت شخصیت تغییر نکند. وجهه روانشناسی در فضای رئالیستی میتوانست معنا پیدا کند ولی برای خلق شخصیت نیاز به آدمی داریم که میتواند خشونت را ببیند و در جایی تغییری ایجاد کند، به نظر من در این فیلم ضعیفترین فرد، همان قهرمان است.
فایسال سویسال، کارگردان فیلم نیز با تشکر از گروه هنر سینمایی هنر و تجربه که شرایط اکران و نمایش این فیلم را فراهم کردند گفت: برای ساخت این فیلم پیش از ایران با همکاران فرانسوی نیز صحبت کردم و آنها گفتند از دید کلاسیک به مشکل برمیخوریم، چون شخصیت اصلی فیلم در نهایت قبول میکند به زندان برود در حالی که در فرانسه این کار احمقانه است. فرانسویها معتقد بودند شخصیت اصلی باید خود را بهعنوان قهرمان به مردم ثابت کند. ولی من میخواستم شخصیت اصلی به صورت غیرمستقیم انتقام بگیرد، با اینکه جامعه با او مشکلی دارد ولی او با جامعه اطرافش مشکلی ندارد.
او در پاسخ به سوالی درباره سریالهای ترکیهای و تفاوت عمده آنها با سینمای ترکیه گفت: من و دیگر همکارانم معمولاً این سریالها را نگاه نمیکنیم زیرا از لحاظ سینمایی و فرم بسیار ضعیف است، البته این سریالها مخاطب خاص خودش را دارد و از سلیقه و حوصله ما خارج است.
فایسال ادامه داد: سریالهای که در ترکیه ساخته میشود و در ایران و بسیاری ازکشور ها بیننده و مخاطب دارد به هیچ عنوان شبیه واقعیت جامعه ترکیه نیست و اگر کسی بخواهد با تماشای این سریالها تصور کند به شناخت از فرهنگ و مردم ترکیه میرسد اشتباه است چون این سریالها واقعیتها را نشان نمیدهد در حالی که با دیدن فیلمهایی سینمایی ایران به خوبی میتوان با فرهنگ و واقعیت جامعه ایران آشناشد در اثار کارگردانهای شناخته شده سینمای ایران مانند تقوایی ،مهرجویی،حاتمی اسطوره و تفکری دیده که مشخص و ارزشمند است و من آن را میپسندم
فایسال با اشاره به اینکه درخت خاموش در جشنوارههای مختلف دیده شده است افزود : هرچند این فیلم جوایز بسیاری کسب کرده است اما معتقدم که فیلمساز باید اثر خودش را بسازد و در دام جشنوارههای مختلف سینمایی و بخصوص جشنوارههای اروپایی که به دنبال درونی کردن یک نوع فیلمسازی هستند نیفتد و بر اساس ذائقه و سلیقه جشنوارهها فیلم نسازد.
سردار اورچین بازیگر نقش اول مرد این فیلم نیز گفت: خوشحالم در جمع شما هستم و این شانس برای ما وجود دارد که رو در رو درباره فیلم حرف بزنیم. امروز فرم بازیگری و اختراع سینما و نگاه بازیگری دگرگون شده است. در حال حاضر نگاه کارگردانها به بازیگری عوض شده و گاهی ممکن است خودش هم نقشی برای آفریدن در یک کار هنری داشته باشد، به مرحلهای رسیدیم که نه تنها کارگردان بازیگر را انتخاب میکند بلکه حتی گاهی بازیگر هم کارگردان را انتخاب میکند. دوستی کارگردان این فیلم با بازیگران اجازه داد بجای اینکه دیالوگ بگوییم، آن را نشان با حس نشان دهیم.
کوبرا کیپ، بازیگر دیگر این فیلم نیز گفت: بسیار خوشحالم که فیلمی از ترکیه بعد از سالها در ایران اکران میشود. این اولین بار است که در ایران حضور دارم و این فیلم را همراه ایرانیها میبینم. از فضای استقبال مردم بسیار لذت بردم
در ادامه این نشست، عوامل فیلم و منتقد جلسه به پرسشهای مخاطبان حاضر در جلسه پاسخ دادند.
فیلم سینمایی «درخت خاموش» محصول ایران و ترکیه هم اکنون در سالنهای سینمایی گروه سینمایی هنر و تجربه در حال اکران است.
Charsu’da “Sessiz Tree” in Gözden Geçirilmesi | Film yapımcısı festival tuzağına düşmemeli
Sanat ve deneyim sinema grubunun ilk toplantısı Charsu sinema kampüsünde ajanların varlığıyla yapıldı.
Toplantıya yönetmen Ali Nouri Oskoue, Yönetmen Faysal Soysal, Oyuncularda Kübra Kip ve Serdar Orçin ve Mohammad Reza Moghaddasian katıldı.
Toplantının başlangıcında, Moghaddasian
şöyle dedi: “Sanatla entegre endüstriyel görünüm nedeniyle son yıllarda Türk sinemasına bakarsak, büyük bir büyüme ve İran ve Türkiye arasında kültürel, dini, tarihi ve bölgesel yakınlıklar oldu. Ve bu yüzden İranlı insanlar Türk sinemasını daha çok seviyor.
“Değerleme ne olursa olsun, sinema uluslararası bir dildir” dedi. İran’da Kiarostami ve Türkiye’de Nouri Bilge Jilan gibi bir yönetmen, tüm dünyanın ikisinin eserlerini bildiği büyük yönetmenler haline geliyor. Şimdi, bu uluslararası dille ortak bir üretimimiz varsa, bunun önemi iki katına çıktı. Daha önce diğer ülkelerle ortak bir üretim deneyimi yaşadık, ancak sonuç savunmacı bir ortak üretime yol açmadı. Ancak Türkiye ile etkileşimin birçok avantajı vardır çünkü çok fazla ortaklığımız var.
Moghadilian, sessiz ağaç filminin konusuna atıfta bulunarak devam etti: Kiarostami sinemasının ruh hali, Kiarostami sinemasının havası ve İtalyan sinemasında Antonion’un cinsiyetidir ve Ingar Bergman’ın sinemasında başka bir form görüyoruz. Filmin deneyim tabanlı davranışlara dayanan ana karakteri, Hollywood sinemasında içe dönük olmaya çalışıyor. Hollywood sinemasında, kişilik dış gerçeklere dayanmalı ve davranışları açık olmalıdır. Avrupa sinemasına gittiğimizde, film yapımcısının daha doğu görünümü ve kültürel bağlam nedeniyle, kişilik daha içe dönük. Doğu’da mistisizm olarak bildiklerimiz çok daha metafizik ve akıl ötesinde. Doğu bir film yapmak istiyorsak, doğuyu ve seyirciyi tanımalıyız.
Filmin ana karakteri arasındaki ilişkiye psikolojik bir bakış açısıyla atıfta bulunan Moghaddesiyan şunları söyledi: Bu film Freudcu psikanaliz temelinde görülebilir. Hayati ilişkinin hikayesi, filmin ebeveynleri ile çocukken ana karakteri ve karısının karısından aşağılanma ve eski sevgisini anımsatan bir kızın varlığıdır. Bütün bunlar bu karakteri çocuktan yetişkine biraz yetişkin bir çocuk haline getirir. Filmde, eğer insanlar ölürse, sadece yaptıklarından değil, aynı zamanda yaptıkları şey için de, filmin ana karakteri için yaptıkları şey için sorumlu tutulacaklarını söyleyen bir diyalog vardı. İstedikleri gerisi. Son olarak, bu kişi mantıksızlığa ulaştığında, hayati bir kişilik haline gelir.
Eleştirmen, acı çekme sanatı olduğu söylenen ifadeye atıfta bulunarak, devam: birçok filozof ve psikolog bunun sanat gibi bir şeyin temeli olduğu için acı çekmenin doğuşu olduğuna inanıyor; Sanatçı gerçeklikten kaçmak için sanata dönüyor. Hiçbir doğum olmayacağına inanıyorum. Şimdi filmin ana karakteri iki veya üç yıl sonra hiçbir şey yazamazsa, gelişmek için yaraya ulaşmak değildir. Film edebiyat tarafından övülüyor ve karısına ateş etmemek için hayati bir kurtaran edebiyat. Ani değişim edebiyat ve sevgi için hayati önem taşıyordu. Eski aşk onun içinde yaşıyor, yaptığı ve kaybettiği bir aşk.
“Oyuncular çok popülerdi ve seyirci karakterlere inanıyordu ve bu yönetmenin yeteneği. Bunlar film olmasaydı, sanatsal olmaya çalışan filmler gibi olurdu, ancak seyirci bunu geri döndürürdü.
Filmin yapımcısı Ali Nouri Skoui, “Sessiz Ağaç” ın özel ve zor bir film olduğuna işaret eden, “İranlı renk ve koku almak için bir film yapmak zordu” dedi. Filmin yönetmeni, sadece Türk pasaportunda batıyı görüyor, çünkü İran’da İran’a gitti ve İran edebiyatı ve kültürünün çeşitli alanlarına aşina.
“Filmin ana karakteri sadece çağımızda bulunabilecek” hayati “bir karaktere sahip.” Dedi. Dosya, karakterin değişmediğinde ısrar etti. Gerçekçi atmosferdeki psikolojinin imajı mantıklı olabilir, ancak şiddeti görebilen ve bir yerde değişebilen bir kişiye ihtiyacımız var, bence en zayıf kişi kahraman.
“Bu filmi İran’dan önce yapmak için Fransız meslektaşlarıyla da konuştum ve klasik perspektifle ilgili bir sorunumuz olduğunu söylediler. Filmin ana karakteri nihayet hapse girmeyi kabul ediyor, Fransa’da iken bu aptalca. Fransızlar, ana karakterin kendisini insanlar için bir kahraman olarak kanıtlaması gerektiğine inanıyordu. Ancak, toplumun onunla bir sorunu olmasına rağmen, ana karakterin dolaylı olarak intikam almasını istedim, ancak etrafındaki toplulukla hiçbir sorunu yoktu.
Türk serileri ve Türk sineması ile olan büyük farkları hakkında bir soruya yanıt vererek şöyle dedi: “Ben ve diğer meslektaşlarım genellikle bu dizileri izlemiyoruz çünkü çok sinematik ve biçimler, ancak bu dizilerin kendi izleyicileri, tatları ve sabırları var. Biz dışarıdayız.
Türkiye’de ve İran’da ve birçok ülkede yapılan dizinin izleyicileri ve izleyicileri yok, hiçbir şekilde Türk toplumunun gerçekliğine benzer ve eğer bu dizileri hayal etmek istiyorsa Türkiye’nin kültürünü ve insanlarını anlamak yanlıştır, çünkü bu diziler gerçekleri göstermez, İran sinematik filmlerini İran toplumunun kültürü ve gerçekliği ile iyi bilinen İran sineması, Takhvani gibi iyi bilinen yönetmenlerin eserlerinde iyi tanışabilir, Mehrjui, hatami mit ve düşünce.
“Film birçok ödül kazanmış olsa da, film yapımcısı çeşitli sinematik festivallerin, özellikle de bir tür film yapımını içselleştirmeye çalışan Avrupa festivallerinin kendi işini ve tuzağını yapması gerektiğine inanıyorum. ve festivallerin zevkleri.
Sardar Orchin, “İçinde olduğum için mutluyum ve film hakkında konuşma şansımız var.” Dedi. Bugün, oyunculuk şekli ve sinema ve oyunculuk icadı değişti. Şu anda, yönetmenler oyunculuk görünümünü değiştirdiler ve bazen bir sanat eseri yaratmada rol oynayabilir, sadece aktörü seçmediği bir aşamaya ulaştık, aynı zamanda bazen aktör yönetmeni seçer. Yönetmenin aktörlerle olan dostluğu, aktörlerin diyalog duygusu ile göstermelerine izin verdi.
Başka bir aktör Kubra Cape şunları söyledi: “Türkiye’den bir filmin yıllarca yayınlanmasından çok memnunum. İran’da ilk kez bulundum ve bu filmi İranlılarla izledim. İnsanları karşılama atmosferinden keyif aldım
Toplantının ardından, toplantı film yapımcıları ve eleştirmenleri toplantıda bulunan izleyicilerin sorularını yanıtladı.
İran ve Türkiye’nin “Sessiz Ağacı” filmi şu anda sanat ve deneyim sinema grubunun sinema salonlarında yayınlanıyor.
